Een vrolijk weerzien
Mevrouw W. is één van de mensen die ik een jaar lang in het hospice heb gevolgd. Zij was gediagnosticeerd met ongeneeslijke kanker, maar knapte wonderbaarlijk op en werd uiteindelijk genezen verklaard. Inmiddels woont ze in een verzorgingshuis. Vanmorgen zocht ik haar op.
Het was een vrolijk weerzien. Mevrouw W. zag er ontzettend goed uit en ze had een heel gezellige kamer. Heel anders dan in het hospice, waar de kamers wel persoonlijk mogen worden gemaakt , maar waar de tijd daar meestal te kort voor is.
Mevrouw W. had het ‘best wel’ naar haar zin in het verzorgingshuis, maar pas als ze het over het hospice had, begon ze te stralen. Ze had daar zo’n fijne tijd beleefd. Ze kon moeiteloos gasten, vrijwilligers, verpleegkundigen en artsen bij naam noemen en vertelde over haar vele belevenissen. Belevenissen die ik bijna allemaal al kende; ze staan nota bene in mijn boek.
Ik las haar delen voor. Ze luisterde aandachtig en knikte: ‘Ja, zo is het gegaan.’ Ze wil graag naar mijn boekpresentatie komen en wil weten wat mijn boek gaat kosten. ‘Het kost € 18,95, maar ik denk dat ik daar wel een cadeautje voor u heb,’ zei ik met een knipoog. Daar wilde ze niets van weten. ‘Dat zal ik graag betalen,’ zei ze.
Ik gaf haar een dikke knuffel voor ik vertrok. Ze weet nog niet dat ze 21 april een eregast is op mijn feestje.
Eén reactie op “Een vrolijk weerzien”
Geef een reactie
Katja Meertens 
hoi katja,
leuk om alvast een voorproefje van je boek te lezen!
heel herkenbaar, en ik kijk uit naar de presentatie van je boek!