‘Geef je ook lezingen over je boek?’ Die vraag krijg ik weleens van medewerkers of vrijwilligers van hospices. Mijn antwoord is dan altijd: ‘Ja, heel graag!’ Want ook al weten de meeste medewerkers en vrijwilligers van hospices wel hoe het eraan toe gaat in een huis waar de meeste mensen dood gaan, toch blijkt dat in mijn boek zaken staan beschreven die zelfs zij nog niet wisten.
Zoals de geschiedenis van de palliatieve zorg in Nederland, waarom euthanasie vrijwel niet wordt toegepast in palliatieve instellingen, hoe palliatieve sedatie nu precies werkt en waarom nazorg zo belangrijk is.
Daar wil ik in een lezing graag over vertellen.
Ik hoop natuurlijk dat de hospicemedewerkers mijn boek aanraden aan potentiële gasten of/en hun naasten, die eens een kijkje komen nemen in het hospice om te zien of het iets voor hen is als ze in hun laatste levensfase terechtkomen. Voor de meeste ongeneeslijk zieken is het een enorme stap de drempel van zo’n huis over te stappen. Bovendien zijn ze bang wat er allemaal met hen gaat gebeuren.
Wellicht kan meer kennis over de palliatieve zorg de angst een beetje wegnemen. Als één terminaal zieke door mijn boek iets meer gerust is gesteld voor die laatste fase, is mijn missie al geslaagd.