Eenzijdige berichtgeving over euthanasie zorgt ervoor dat mensen bang zijn
‘Waar ik last van heb gehad, is dat het een ‘u vraagt, wij draaien’ principe is. Ik heb recht op jouw hulp, op het moment dat ik klaar ben. Zo werkt het niet’, zegt een huisarts in EenVandaag in een item over euthanasie. Uit een enquête van het actualiteitenprogramma onder 800 huisartsen bleek dat maar liefst tweederde van de huisartsen zich weleens onder druk voelt gezet door familieleden om euthanasie uit te voeren.
Ik snap die familieleden wel. Huisartsen weten hoe het werkt, patiënten en familieleden niet.
Zij horen mensen als Ed Kenter (oud-huisarts en belangrijk pionier in de legalisering van euthanasie in ons land) in EenVandaag zeggen: ‘Bij ondraaglijk lijden kun je maar één ding doen, en dat is ze doodmaken.’
Zij lezen in de alom geprezen bestseller Wij zijn ons brein van Dick Swaab dat wij in Nederland gelukkig altijd nog euthanasie hebben, als het lijden ondraaglijk wordt.
Zij zien in weekblad Margriet een euthanasie-enquête waaruit blijkt dat maar liefst 91 procent van de lezers euthanasie overweegt bij ondraaglijk lijden.
En zo zijn er talloze uitingen in de media waaruit je kunt opmaken dat euthanasie de enige oplossing is voor ondraaglijk lijden.
Deze eenzijdige berichtgeving zorgt ervoor dat mensen bang zijn. Ze hebben angst voor ondraaglijk lijden, willen dood om dat niet mee te maken, en weten niet zeker of hun huisarts hen wel op tijd zou kunnen helpen.
Wat de media vaak vergeten te vertellen is dat door goede pijnbestrijding en goede zorg ondraaglijk lijden vaak kan worden voorkomen. En daarmee de vraag naar euthanasie.
Als mensen weten dat er veel middelen zijn die het lijden kunnen verzachten, hoeven ze minder bang te zijn voor de dood. Dan kunnen ze de huisarts erop vertrouwen dat die alles doet wat in zijn of haar macht ligt om dat lijden te verlichten. En dan hoeven ze hun huisarts niet onder druk te zetten met hun vraag om euthanasie.
Eén reactie op “Eenzijdige berichtgeving over euthanasie zorgt ervoor dat mensen bang zijn”
Geef een reactie
Katja Meertens 
Ben het helemaal eens met het bovenstaande wat betreft pijnbestrijding en palliatieve zorg.
Heb 10 jaar als vrijwilligster in de terminale thuiszorg gewerkt.
Veel goede dingen gezien , maar helaas ook mindere.
Zomaar de huisarts vertrouwen lijkt me moeilijk, die band moet in de loop van de jaren opgebouwd zijn en als je weinig of niet zo’n goed contact had om welke reden dan ook is dat vaak niet het geval.
Ook de voorlichting en verwijzing is niet altijd volledig bij een huisarts.
Zeker als je zelf niet goed op de hoogte bent of te ziek of geen familie hebt ter ondersteuning of gewoon omdat je niet mondfiat genoeg bent, wordt het soms een moeilijk proces.
Zowel voor de zieke als voor de mensen er omheen.
Ook voor hen moet er betere voorlichting zijn wat betreft extra ondersteuning, zodat ze niet totaal uitgeput raken.
Vergeet verder niet dat er nog veel, vooral oudere laagopgeleide mensen teveel tegen een huisarts opkijken, om t gesprek aan te gaan.
Gelukkig heb ik ook vaak gezien dat huisartsen juist in de laatste fase van het leven van een patient opeens een extra kwaliteit bleken te hebben.
En dat geeft dan weer een stukje vertrouwen.