Leven in een hospice
van
Katja Meertens
De geschiedenis en de praktijk van de palliatieve zorg in Nederland verteld in indringende verhalen
‘Het leven in het hospice is eigenlijk echter. Hier wordt de dood niet weggestopt, zoals in het echte leven. De dood waart hier rond, hij is er gewoon. En daardoor lééft het hier.’ Dat zegt Sylvia Hoving vlak nadat haar moeder is overleden in een hospice, een plaats met een huiselijke sfeer, waar ongeneeslijk zieken tot aan hun dood kunnen worden verzorgd. Hospices zijn erop ingericht de kwaliteit van leven in de laatste fase zo hoog mogelijk te houden. Sinds het eerste hospice in Nederland in 1988 zijn deuren opende, is de vraag naar deze palliatieve instellingen enorm.
Aan de hand van indringende persoonlijke verhalen beschrijft journalist Katja Meertens het dagelijks leven in zo’n huis waar de dood dichtbij is. Ze vertelt hoe patiënten met hun naderende einde omgaan, welke rol hun geloof hierbij kan spelen en hoe familie en vrienden worden voorbereid op het overlijden van een naaste.
De geschiedenis en de praktijk van de palliatieve zorg in Nederland komen eveneens aan bod, van de discussie over euthanasie tot de opkomst van palliatieve sedatie, het met medicatie het bewustzijn verlagen zodat patiënten hun klachten niet meer ervaren. Dit boek laat zien dat euthanasie nauwelijks voorkomt in palliatieve instellingen: met goede zorg durven de meeste terminaal patiënten een natuurlijke dood af te wachten.
De pers over De meeste mensen gaan hier dood: