Journalistiek
Hieronder vindt u enkele voorbeelden van Katja’s journalistieke werk van de afgelopen jaren.
Psyche & Kids, 2012
Als je kind geen vriendjes heeft
Je zou je kind het liefst in een doosje doen, omringen met vriendjes en beschermen tegen kinderen die gemeen doen. Maar kun je je daar als moeder mee bemoeien, vraag ik me af in de nieuwe Psyche & Kids van de makers van Kek Mama en Groter Groeien. Lees verder…
Margriet nr. 32, 2012
‘En als we thuiskomen, slaat-ie me’
Van de buitenkant lijkt het misschien een gezellig modelgezin. Maar huiselijk geweld vindt dan ook achter gesloten deuren plaats. De aanpak ervan is ingewikkeld, omdat er meestal – ondanks alles – sprake is van liefde. Lees verder…
Pal voor U, 2012 – 2013
‘We houden van elkaar als broer en zus’
Ron Bakker (58) kreeg vier jaar geleden volkomen onverwacht te horen dat hij in het laatste stadium van prostaatkanker zat. Die fase duurt langer dan verwacht en daar kunnen hij en zijn vrouw Wachau (57) moeilijk mee omgaan. In het tijdschrift over palliatieve zorg Pal voor U verzorg ik de rubriek Patiënt en Partner. Lees verder…
Ouders van Nu
Highs & Blues
Er zijn vrouwen die vlak na de bevalling alweer verlangen naar de volgende zwangerschap, zo goed voelden ze zich. Over pieken en dalen met dank aan je hormonen. Lees verder…
Spoor nr. 1, 2012
Dansend door het sprookjesbos
Niets leukers dan een reportage te maken waar je eigen kinderen veel lol aan beleven. Voor Spoor ging ik met mijn dochters een dagje naar het Sprookjesbos van de Efteling, vanwege het 60-jarig bestaan. Lees verder…
Ouders van Nu, nov 2011
‘Kan ik het aan als het straks weer niet lukt?‘
In de gerestylde Ouders van Nu die voor het eerst uitkwam in oktober 2011, schrijf ik maandelijks de rubriek ‘Miskraam. Als het kleine geluk niet langer groeit.’ Hier komen vrouwen aan het woord die terugblikken op hun miskraam. In het novembernummer is dat Annemarie Remijn, die keer op keer een miskraam kreeg, maar desondanks toch blijft hopen. Lees verder…
Pal voor U 2011-2012
Een verhaal dat niet verloren mag gaan
In september 2011 kwam het nieuwe blad Pal voor U uit, een magazine over palliatieve zorg voor patiënten en hun naasten. In het blad schreef ik de column ‘Een verhaal dat niet verloren mag gaan’ over de oorlogsherinneringen van mevrouw Den Besten. Lees verder…
Margriet nr. 20, 2011
‘Ik denk nog steeds dat hij ooit wel van mij heeft gehouden’
Noor ontmoette Omar op vakantie in Egypte en werd stapelverliefd. Ze trouwde met hem en samen gingen ze in Egypte wonen. Daar begon een nachtmerrie die pas eindigde toen Noor jaren later, volledig berooid, terug naar Nederland vluchtte. ‘Ik denk nog steeds dat hij ooit wel van mij heeft gehouden.’Lees verder…
Margriet nr. 13, 2011
Ik heb zoiets van: wat bedoel je nou?
Politici die zeggen waar het op staat, worden meestal wel gewaardeerd. Terwijl de meeste mensen zelf zoiets hebben van: ik wil wel zeggen wat ik denk en ook wel doen wat ik zeg, maar dat wil nog niet zeggen dat ik, zeg maar… weet je wel? Lees verder…
Margriet Vrije Tijd ’10
Trossen los!
Een cruise maken is ontzettend duur en de heersende haarkleur is grijs, is het vooroordeel. Maar het tegendeel blijkt waar, ontdekte journaliste Katja Meertens. Lees verder…
Lijf en leven, 2009
Marijtje verloor de liefde van haar leven
Martijtje van der Horst (59) verloor haar grote liefde Hein. Ze zette haar gevoelens over zijn ziekte en dood – en de rouw erna – op ontroerende wijze op papier. Samen met de kunstwerken die ze in deze periode maakte, bundelde ze die tot het boek De dood legt Liefde bloot. Lees verder…
Margriet nr. 7, 2009
Afscheid vol troost
Het regionaal palliatief centrum Laurens Cadenza in Rotterdam begeleidt terminale patiënten en hun naasten in het sterven. Mensen brengen er hun laatste dagen door, maar kunnen er ook terecht voor (geestelijke) hulp of een paar dagen zorg. Lees verder…
Margriet nr. 28, 2008
Een vrolijk weekend vol zorgen
In het kinderhospice in Eindhoven worden kinderen met een ernstige chronische ziekte verzorgd. Ze liggen niet doodziek op bed, maar spelen lachen, rennen, huilen en ruziën net als gezonde kinderen. Onder het toeziend oog van verpleegkundigen, pedagogen en vrijwilligers, dat wel, 24 uur per dag. Lees verder…
Margriet nr. 9, 2007
Een huis om in te sterven
In hospice De Vier Vogels in Rotterdam verzorgen verpleegkundigen, artsen, coördinatoren 35 vrijwilligers dag en nacht vier terminale bewoners tot hun dood. Lees verder…
Katja Meertens 